Gece ve Kalem

Admin Mesaj Sayısı : 514 Kayıt tarihi : 23/12/08

Gece köpüren dalgaları gibi denizin
Kendi sessiz çığlığında çalkalanırken
Yalnızlığın hüznü vurur kalemime
Bir mektup bir resim bırakmadan ardında
Öylece nasıl geldiysen bu iskeleye
Yine öylece gittin
Yağmur yağıyordu
Geceyi bu kadar ürküten dolunay mıdır
Yoksa ayın tam kalbine gömdüğüm
Yitirilmiş duygularım mı
Ya telgrafın tellerine konmayı unuttu kuşlar
Ya gidenlerin dönmediği yolu yokuş bir uzak kente düştü yolun
Ne bir ses ne bir koku senden
Gecenin iç karartan sessizliğinde
Yağmalanmış ömrüm ve yalnızlığımdır
Tam karşımda gölge gibi
Bir duvardan diğerine düşen
Senden sonra bunca kuraklığıma inat
Bir damla yağmur düşmedi
Ne geceye ne gündüze
Oysa yağmurlara kuruyordum saatleri
Ve takvimleri kırlangıç fırtınasına
Geceye celladın yağlı ipi dokunurken
Yalnızlığın kanları damlar kalemimden
Şarap rengi şafak ne kadar da uzak
Sen gittin ben öylece kaldım kıpırdamadan...